Toneelstuk

Waar gaat het toneelstuk over:

Het begint in een huis waar een zuster woont met wat kinderen waar zij voor zorgt. Dat zijn Bobbie, bertus en jet. Op een avond komt er een inbreker (gerrit) binnen en klivia ziet de inbreker en houdt hem aan. Gerrit had iets gestolen van Buurman Boordelvol of volgens Lorre BB boze buurman. Gerrit komt uiteindelijk daar wonen. De ingenieur was altijd bezig met proefjes en er ontplofte wel eens wat. Buurman boordelvol was nooit aardig tegen zuster klivia en de rest van het huis. Ook kwam opa regelmatig binnen om te kijken hoe het met Gerrit ging.

In huis van zuster klivia gebeurde veel dingen. Ontploffingen en knallen, feestjes gevierd, narigheid over inbreken wat niet waar was, enz.
Op een moment moet klivia 200 gulden betalen en dat hebben ze niet en daarom komt tijdelijk mevrouw de Kneu logeren, want haar soevenierswinkel wordt verbouwd. Buurman Boordevol vroeg aan mevrouw de Kneu of ze wilde luisteren wat Lorre zei als hij binnen komt, want hij hoort zelf niet wat er wordt gezegd. Als de klivia eindelijk het geld heb gaat kneu het huis uit.

Na een paar weken verder komen de buurman, kneu en de notaris binnen om het huis op te meten en te bekijken, want buurman boordevol wil het verkopen aan de kneu en kneu wil er een zaakje beginnen. Uiteindelijk hebben ze ervoor gezorgt dat het niet wordt verkocht aan de kneu. Maar later komt buurman boordevol wel binnen dat zij weg moeten. Toen ze eenmaal hun koffers hadden gepakt en klaar waren om weg te gaan zei buurman boordevol dat het nu wel heel stil werd en begon hij zachtjes te zeggen dat ze mochten blijven en klivia zei steeds dat hij harder moest praten en uiteindelijk zei buurman het op de goede volume dat het goed verstaan baar was dat ze mochten blijven.

Wat vond ik er van?

Ik vond het super leuk om het te ervaren om het zelf te doen, want heb het altijd leuk gevonden om naar musicals te gaan. Je gaat veel dingen leren als je er mee bezig ben, zoals: wat zang oefeningen, dansen, leren te praten tegen publiek. 

Hoe kwam ik daar trouwens: Mijn opa die speeld bij de vereniging daar en ze hadden achtergrond mensen nodig omdat ze een musical en had mijn opa mij gevraagd. Ik had ja gezegd en er zouden ook andere kleinkinderen van andere mensen daar gevraagd worden, uiteindelijk hingen er paar meiden af en werdt mijn nichtje gevraagd. Ik vond het wel gezellig dat zij ook kwam. Uit eindelijk bleven we met ze drieeën over. 

De dag dat we terug kwamen van kamp in het tweede begon het avontuur voor mij met zangles. Die avond had ik toen afgezegd, omdat het ik heel moe was van kamp. We zouden beginnen met zangles om de drie weken. Dat ging goed, want zo konden we makkelijk de liedjes beginnen te leren en op de juiste hoogte doen. Ook halverwege vlak voordat wij gingen invoegen bij het stuk overleed die regisseur. Ik had die regisseur nog nooit ontmoet dus er was voor mij niet iets moeilijk ofzo. Uiteindelijk hadden ze een nieuwe regisseur gevonden en begonnen we in te voegen en lieten de spelers zien wat ze hadden met de andere regisseur en veranderende de opbouw iets anders. Op een moment begonnen er ook pasje te komen voor onder de liedjes en kregen we een paar dans lessen. Na alles een paar keer gedaan te hebben gingen we het hele stuk proberen te spelen en steeds opnieuw tot dat het vloeiend allemaal ging. En een paar weken van te voren begonnen we met costums te gaan spelen, dat vond ik wel fijn want voor je gevoel zit je dan meer in je rol dat dat je in je eigen kleren zit. En na alles gedaan te hebben kwamen de uitvoeringen eraan. Ik was er niet heel zenuwachtig voor, omdat we het vaak hebben geoefend dus dat scheelde. Ik vond het jammer dat het over was, want heb een hele leuke tijd gehad. 

De zalen tijdens de uitvoeringen waren heel verschillend, want het ene plubliek was heel erg aan het meezingen en kon goed lachen om de grappen en de ander juist weer niet. Maar dat kwam waarschijnlijk door de leeftijd van de mensen, want het is best een oud stuk wat we speelden en als je dan wat ouderen mensen in de zaal had zitten dan werd er wel gezongen.

Hieronder kunt u foto’s zien waar ik op sta: